Okulu asmak, cezalandırılma korkusu olmadan şakalar yapmak için zaman zaman hepimizin aklına gelmiştir görünmez olma fikri; Tonino da, bir gün görünmez olsaydım ne güzel şeyler yapabilirdim, diye pek çok defa düşünmüştü. Bir gün önce ev ödevlerini yapmak yerine sinemada bir kovboy filmine gitmeyi tercih ettiği için, öğretmenin sınıfa girmesiyle daha da çok ister görünmez olmayı: “Tam o sırada öğretmen sınıfın kapısından içeri girdi, üstelik her zamankinden daha ciddi, hatta gergin bir hali vardı. Tonino ümitsiz gözlerle sınıfın kapanan kapısına ve kasım ayının sisli havasını içeri sızdırmayan pencerelerin dışındaki parmaklıklara baktı. Ah, keşke şimdi sisten bir pelerinin içine saklanarak sınıftan kaçabilseydi, en azından bir günlüğüne görünmez olabilseydi!”

Yoklama yapmaya başlayan öğretmen, Tonino’nun adını listeden defalarca okur, Tonino da, “Ben Buradayım, öğretmenim,” diye defalarca cevap verir, ancak kendini bir türlü duyurmayı başaramaz. Üstelik sınıf arkadaşları da onu fark etmiyordur. Tonino bir anda anlayıverir: “Tıpkı az önce dileği gibi görünmez olmuştu. Bunu başarmak için dileğini söylemesi yeterli olmuştu. Ve ayrıca kendisini okula girerken görmüş olanlar da bunu çoktan unutmuşlardı.” Bir anda görünmez olan Tonino, planladıklarını birer birer gerçekleştirmeye başlar. Peki görünmez olmak, hep düşünüldüğü gibi eğlenceli midir gerçekten de?

Yazar: Gianni Rodari

Çeviren: Yelda Gürlek

Resimleyen: Sedat Girgin

Yayınevi: Can Yayınları