Geçtiğimiz haziran aylarıydı... Her sabah rutin olarak yaptığımız, pencere önüne kuşlar için buğday koyma eylemimizi yineledik... Kuşlar bu anı bekliyormuşçasına penceremizin önüne kondu ve birbirleriyle yarışıyormuşcasına karınlarını doyurdular... Onlar doymak üzereyken minik, yaralı bir güvercin kondu o da karnını doyurmak isterken diğerleri tarafından itildi ve bir kenarda beklemek zorunda kaldı... Diğer tüm kuşlar gitti o kaldı... Onun için biraz daha buğday döktük... Azıcık yedi sonra durdu... Durdu... Durdu... Tam 6 saat durdu... Baktık yaralı ne yapabiliriz ki derken ufak bir araştırma yaptık. “Esenler Belediyesi Hayvan Rehabilitasyon Merkezi diye bir şey varmış" dedik, aradık. Aradık ancak açıkcası pek de umutlu değildik... Hatta telefon açılmaz diye bile düşündüm... Saat çalışma saatini fazlasıyla geçmişti çünkü... Telefon açıldı... Hatta açılan telefonda bin ilgi, bin alaka, bin sevgi vardı... Sonuç: “Ekiplerimiz şu an sokak köpekleri ile ilgili bir çalışma yapıyor biter bitmez gün içinde gelecekler”... “Gün içinde mi? Yarın değil mi yani?” Bu benim iç sesimdi...


Saat 23.30 sıralarıydı... Geldiler... Güvercin hala camımızın önündeydi... Yetkili kişi, güvercinin annesi tarafından sahiplenilmeyip yuvadan atılmış olabileceğini söyledi. "Biz besleyeceğiz, sağlığına kavuşturup doğal ortamına bırakacağız" dedi... Bin minnet duydum...


Takvimler İstanbul'un -11 dereceyi gördüğü günlerdeyse yolda karşılaştığım, tahminlerime göre kaybolmuş veya sahibi tarafından terkedilmiş bir köpek nedeniyle tekrar kesişti yolum Esenler Belediyesi Hayvan Rehabilitasyon Merkezi ile...


İlk görüşümde soğuktan titreyen bu köpeğe yardımcı olamadım... İkinci görüşümde ise sabah erken saatlerdi ve işe geldiğim için yanından geçip gitmem gerekti. Ancak aklımdaydı dönüşte de görürsem alıp bir veterinere gidecektim. Derken aklıma geçtiğimiz güvercin olayı nedeniyle bende bir hayli olumlu bir izlenim bırakan Esenler Belediyesi Hayvan Rehabilitasyon Merkezi geldi.


Hemen aradım... Değişen hiçbir şey yok yine bin ilgi, bin alaka... Adımı soyadımı ve köpeği gördüğüm adresi alıp beni arayacaklarını söylediler, yaklaşık 2 saat içinde de aradılar. Yeri tam olarak tarif etmemi, uygunsam yanlarına gidip yardımcı olmamı rica ettiler... Bir şekilde telefonda anlaştık, araştırıp size haber vereceğiz dediler. Verdiler de... Araştırmışlar. Köpeğin sandığımın aksine bir sahibi varmış, sahibi onu arada bir tek başına gezintiye bırakıyormuş. Arayıp bu sevindirici haberi verdiler. Bir teşekkür ettim, bin minnet duydum.


Bu yazıyı da onları takdir etmek için yazdım. Diğer tüm belediyeler onları örnek alsınlar diye. Söz konusu bir canlı ve onlar bunun farkındalar. Bu dikkat, bu özen diğer tüm belediyelerin başına.


Teşekkürler Esenler Belediyesi, teşekkürler Esenler Belediyesi Hayvan Rehabilitasyon Merkezi...




Dilay Argün

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • Misafir esenler belediyesine tebrikler, teşekkürler, adamsınız.
    CEVAPLA
  • Misafir ayni ilgiyi bütün insanlardan beklerim çok güzel yazmış eline saglık
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.