Böyle acı verici bir hikayeyi uzun süre kendi içimde tutmamın sebebi utanç duymamdı. Aile içi şiddet benim pişmanlığım, benim hatam, benim utancımdı. Ya da en azından ben öyle düşünüyordum.


Sonradan fark ettim ki yanlış düşünüyorum. Kendime “Hayır, öyle olmak zorunda değil. Bu doğru değil” dedim. Negatif düşüncelerimi iyi ve pozitif olana çevirmeye karar verdim. Ve bu durumu tersine çevirmenin yollarından birisi benzer şeyler yaşayan diğer erkek ve kadınlara yardım etmekti. Evet, erkekler de eşlerinden şiddet görüyor. Küçük bir istatistik olsa da bu bir gerçek.





Çoğu insan, dışarıdan baktığında, suistimale uğrayan insanların neden partnerlerinden ayrılmadığını anlamakta zorluk çeker. Sorulması gereken ilk ve mantıklı soru bu gibi görünür. Yapılması gereken derhal ayrılmak olmalıdır. Ama size şunu söyleyebilirim: Bu o kadar kolay değil.


Önce erkek arkadaşım sonra kocam olan adamla tanışmadan önce, arkadaşlarıma bana vuran bir adamla asla beraber olmayacağımı ve şiddet içeren bir ilişkiye katlanamayacağımı söylerdim.


Kimse bir ilişkiye şiddet görmek ya da aşağılanmak için başlamaz ama hayat bazen size beklenmedik sürprizler hazırlar ve bunlar her zaman iyi sürprizler değildir. İnsanlar birbirinden hoşlanır ve bir ilişki başlar ama kapalı kapılar arkasında gerçekleşenler ayrı bir hikayedir.





Kadın olarak, bir ilişki kurmak, evlenmek ve aile kurmak için yetiştiriliriz. Toplumun beynimize işlediği konsept budur. Kişisel olarak, bir ilişki istediğimi ve sevecek birisine ihtiyacım olduğunu düşünüyordum. Kocam hayatıma girdiğinde, onun mükemmel olduğunu sanmıştım. Ama içindeki karanlık hakkında hiçbir fikrim yoktu.





Yaşadığım şiddete geri dönersek, neden onunla kalmaya devam ettim? Neden onu terk etmedim?


İşte benim sebeplerim:




1. Utanç duyuyordum


2. Başarısız olduğumu ve yaşadıklarımı hak ettiğimi düşündüm


3. Korkmuştum. Hayatımın büyük bir bölümünde korktum


4. Ben ve çocuğum için güvenli hiçbir yer yoktu


5. Kafam karışmıştı


6. Geçici olduğunu düşündüm. Üzgündü ve ben de onu affetmeye hazırdım


7. Boşanmak istemiyordum


8. Duygusal destek yoksunuydum


9. Param yoktu


10. Gidecek yerim yoktu




Bunlar başlıca sebeplerdi ama ondan ivedi ayrılmamam için en ağır basan sebepler utanç ve korkuydu. Bunun benim başıma geleceğini asla düşünmezdim. Nefes bile alamıyordum.




Peki üstesinden nasıl geldim? Bir seçim yaparak. Kesin bir seçim yaptım. Ayrılmayı seçtim. Korkumun üzerinden gelmeyi seçtim.

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.