Günümüz anneleri çocuklarının üzerine daha çok titriyor daha çok okuyup araştırıyor. “Çocuğuma nasıl yaklaşmalıyım? Ne demeli ya da neleri dememeliyim?” diye düşünüp duruyor. O kadar çok yazılıp çizilen yazı var ki annelerin kafasının karışması çok normal… Ben ise şunu savunuyorum, katılır mısınız bilemiyorum… Söylemek istediğim şu ki, biz anneler ve babalar çocuğumuzun gelişip özelliklerini bilip onunla güzel oyunlar oynamalıyız.

Çok oyuncağının olmasını değil oyuncaklarını kendi hayal gücüyle sizin enerjinizin birleşmesi sonucunda oluşturmaya çalışın. Hem çocuğunuzun güçlerini fark edersiniz hem de oyunların daha eğlenceli olduğunu görürüsünüz. Eminim ki siz de keyif aldığınızı hissedersiniz.

Evet ne diyorduk, yazılıp çizilen çok şey vardı ama biz hangisine inanmalı hangisini uygulamalıydık? Her çocuk tektir, biriciktir, her çocuk özeldir ve farklıdır. Çocuğunuzu tanıdığınızda zaten anlarsınız ona nasıl yaklaşmanız gerektiğini… Süper anne olmak için çırpınırken her metodu deneyip kendinizi de çocuğunuzu da yıpratmamanızı öneririm. Süper anne sendromuna yakalanıp güzel zamanlarınızı kabusa çevirmeyin derim. Sadece çocuğunuzla geçirdiğiniz her vakti anlamlı ve değerli kılmaya çalışın.

Onu dinleyin. Onun duygularına odaklanın. Onun hissettiklerini anladığınızı hissettirin. Çocuğunuzun sözlerinin altında yatan gizli mesajlara sahip çıkın. Evet tutarlı olun, kararlı davranın ve asla sabırlı olmaktan vazgeçmeyin. Unutmayın ki yıllar sonra çocuğunuza dönüp baktığınızda sizin izlerinizi fazlasıyla taşıdığını göreceksiniz. Sevin, sevilin, sevdiğinizi söylemekten çekinmeyin ki çocuğunuz sevsin insanları, kuşları, bitkileri… Gülümseyin ki onun da hayata tebessümle baktığını izleyin… Siz hayata nasıl yaklaşır hayattan nasıl tat alırsanız o da aynı duyguları yaşayacaktır unutmayın unutturmayın.

Çocuklarımızla çocuk kalabilmeyi başarabilmek ve onlara güzellikler sunabilmek dileğiyle… İyi ki çocuklarımız var ve iyi ki anneyiz…

Pedagog Anne