Sevgili Yeşim Hanım

Ben şu an 21 yaşındayım. 3 senelik evliyim, bir tane de kızımız var. 2 yaşında. Eşimle aramızda çözemediğimiz birçok problem var. Öncelik olarak arkadaşlarına bizden daha çok vakit ayırıyor, ikimiz de çalışıyor olmamıza rağmen bana ev işlerinde hiç yardımcı olmuyor. Evlendiğimizden beri 9-10 kere boşanma kararı alıp vazgeçtik. Araya aileler de girdi. Aile içi şiddet de var. Sürekli birbirimizi üzüp tartışıyoruz. Sevdiğimize inancımız var ama özen yok ilişkimizde. Ben sabah 09.00'da işe gidiyorum, 21.00'da dönüyorum. Eşim ise sabah 08.30'da gidip akşam 18.00'da evde oluyor. İşinden istediği zaman izin alıp çıkabiliyor. Düzenli olarak bir maaş getirdiği de yok. Evlendiğimizden beri bir kere bile eve tam maaş getirdiğini görmedim. Ben elimden geleni yapmaya çalışıyorum, kendi ihtiyaçlarımı zaten kendim karşılıyorum. Kirayı, faturaları desen ortak veriyoruz. Benden fazla maaş aldığı halde yetmiyor. Paranın nereye gittiği belli değil. Hep boş şeylere savuruyor. Sigarası ve alkolü de var. Bir hafta sonumuz var onda da doğru düzgün yan yana gelemiyoruz. Ya para sorunumuz oluyor ya da eşim gezerken yanımızda çocuğun olmasını istemiyor. Bana bir saat vakit ayırsa üç saat arkadaşlarına vakit ayırıyor. Bunu çoğu kez onunla tartıştım ama sonucu hep şiddete vardı. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, depresyona girmek üzere miyim yoksa girdim mi bilmiyorum. Bana yardım edin ne olur. Eşim çok kısıtlayıcı ve ayrımcı kendine her şey serbest ama bana yasak. Kendi arkadaşlarıyla rahatlıkla istediği yere gidiyor, bana gelince sen dışarı çıkma arkadaşların eve gelsin diyor. Öfke patlamalarımız çok var. Çocuğumun yanında şiddete uğruyorum. Şiddet sevgimi yıpratıyor. 2 yaşındaki kızım bana ağlama anne diyor. Babasını sevmiyor, yaklaşmıyor. Tamamen yıprattık birbirimizi. Kendimi ifade edemiyorum kimseye. Bir çözüm yolu sunmanızı istiyorum.

Yeşim Tijen'in cevabı:

İyi şeyler, inandığında; daha iyi şeyler, sabrettiğinde ve en iyi şeyler hiç vazgeçmediğinde gelir dense de bu her zaman doğru değildir. Bazen gösterilen sabır ve tahammülle geçen zamana boşa geçen ömür denir. Tabii ki biraz daha sabredin, ona zaman verin, alın karşınıza kararlılığınızı göstererek ciddi ciddi konuşun. Sorumluluklarını yerine getirmezse, şiddete devam ederse, çocuğunuza ve size gereken değeri göstermezse artık yanında olmayacağınızı belirtin. Hiç kimsenin sevgisinin tutsağı olmadan hak ettiği değeri verin. Ayrılırsam kızımla bir başıma ne yaparım, çevrem ne der, onsuz yapabilir miyim düşünceleriyle ve korkularıyla bir evliliğe mahkum etmeyin kendinizi. Her şeyden ötesi, bir kadının şiddet görmesi affedilir gibi değil. Siz yeni jenerasyon şiddete karşı olan sloganlarla, eleştirisel yayınlarla büyüdünüz. Bütün bunlara rağmen hala size el kaldırabiliyorsa o zaman şunu söyleyebiliriz, insanlar işine geleni alıyor, işine gelmeyeni almıyorlar.

Yaza veda

Nereye gitti bu yıldızlar?

Yaz pılısını pırtısını toplamış,

Serin esiyor akşamlar,

Evlerin ışıkları her gün bir eksik,

Sokak lambaları mum ışığı.

Rüzgar estiriyor, kimsesizim kimsesizim,

Dalgalar yalnız yalnız vuruyor kıyıya,

Gidenlerin ardından dövünüyorlar,

Gelen yok oysa geriye.

Daha bahara çok var,

Lambalar aydınlatmasa,

Rüzgar sert esse,

Ve hırçınlaşsa da dalgalar,

Bu devran dönecek,

Bahar bir gün geri gelecek,

Yeter ki sen umutlarına sarıl,

Sıkı tutun hayata.

Kimse sizin hayallerinizi gerçekleştirmek için burada değil sevgili okurum. Herkes kendi kaderini, gerçeğini yaşamak için burada. Kendi hayatınıza sahip çıkın. Şiddeti kabullenmeyin, bu sizin kaderiniz değil. Sorumluluklarını yerine getirmiyorsa, bırakın elektriklerinizi kessinler, faturaları ödemeyin. Bir şeylerin yokluğunu gösterin ona, siz doldurmayın onun eksikliklerini. Sırtınızdaki bu yüke ne kadar daha katlanabilirsiniz? Veya size şiddet uygularken kızınızın bunu görmesi hem kızınızın hem sizin ruhunuzdan neleri alıp götürecek? Bunları düşünün. Eskidendi bir evliliğe mahkum olup ömrünü çürütmek, tüketmek. Bir kadın ayaklarının üzerinde durabiliyorsa, kendini taşıyabiliyorsa, annelik ruhuna ve vasıflarına sahipse kendine ikinci bir şansı tanıyabilmeli.

Evet, ona bir süre daha tahammül edin. İkazlarınıza rağmen sorumluluklarını yerine getirmiyor, paraları arkadaşlarıyla yiyor, sizi ve kızınızı ihmal ediyor, üstüne üstlük utanmadan şiddet gösteriyorsa bırakın ne hali varsa görsün. Bu evliliği sürdürmeyin. Çok gençsiniz, kendinize bir şeyler katarak, geliştirerek kızınızla hayatınıza devam edin. Biliyorum bunları başarması kolay değil ama bir kadın isterse her şeyi başarabilir. Bunlar sizi korkutmasın, yaşayacağınız zorluklar katlandığınız zorluklardan daha zor değil.

Sevgiler...

***

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun. Yeşim'le Hayat Bilgisi her zaman sizin yanınızda...

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com

Twitter: @yesimtijen