Merhaba Yeşim Hanım,

Yazılarınızı devamlı takip ediyorum. Önerileriniz ve fikirlerinizle hayatıma farklı ışıklardan bakmama neden oluyorsunuz. Ben 25 yaşında genç bir kızım, erkek arkadaşım ise 27 yaşında. Üç senedir devam eden ciddi bir beraberliğimiz vardı. Bu üç yılımızda tabii ki her ilişkideki gibi inişli çıkışlı anlarımız oldu. Göğüslemesini, sabretmesini becerebildim. Benim sorunum şöyle: Erkek arkadaşımla birbirimize çok fazla değer verirdik, saygımız, sabrımız, güvenimiz her şeyimiz tamdı. Ama arkadaşları tam tamına aramıza giren tek engeldi. Onların yanında bana mesaj atmaz, aradığımda telefonlarımı açmazdı. Sonuçta nerede, ne yaptığını bilmek benim hakkımdı. Onun bana yaptığı hataları ben affettim. Bana göre aşk fedakarlık isterdi. Onun yaptığı gibi ben de nefsime yenik düştüm ve bir hata yaptım. Sosyal siteden sahte bir hesap açtım ve en yakın arkadaşını ekledim. Amacım kötü bir şey yapmak değildi, sadece erkek arkadaşım hakkında neler söyleyeceğini merak ediyor olmamdı. Çünkü o sıralarda erkek arkadaşım bana uzak davranıyordu. Sadece erkek arkadaşımın en yakın erkek arkadaşını ekledim. Merhaba dedikten sonra arkadaşı bana erkek arkadaşımı anlatmaya başladı. Onu kabul eden kız beni de kabul etmeli, beni kabul eden kız onu da kabul etmeli falan dedi... Ben de haliyle bu duruma kızdım ve devam ettirdim. Daha sonra yakalandım. Bana sorduğunda ben değilim dedim ama daha sonra bu durumu itiraf ettim. Yapmasaydım daha iyiydi tabii ki ama arkadaşının o tutumu beni hataya daha fazla sürüklemişti. Erkek arkadaşım bana kızdı, güvenini sarstım, ama arkadaşının yaptığı olaya güldü geçti. Ben arkadaşından özür dilemeye falan gittim. Sonuçta onun da gururu vardı. Ben mi konuya abartarak yaklaştım bilmiyorum ama hata yaptığımı söyledim, özür diledim. Bir daha yapmayacağımı biliyor. Ayrılıp barıştık birkaç kere... En son annemle falan konuşmasını sağladım. Arkadaşına söyleyemediği için arada kaldığını söylüyor. Ama benden ayrıldı, her şey güzel giderken ona yaptığım fedakarlıkları, sevgimin büyüklüğünü, arkasındaki güç olduğumu falan bildiğini söyledi. Bir de bu sene ikinci bir üniversiteye başlıyor. Beni 6 sene daha bekletemeyeceğini, böyle bir sorumluluğu alamayacağını söylüyor. Ama benim onu bekleyeceğimi de çok iyi biliyor. Bu iş yılan hikayesine dönmüş öyle söyledi. Tek sorunun arkadaşına söyleyememesinden kaynaklandığını düşünüyorum. Şimdi ayrıyız. Beni deli gibi seven o adam şimdi bana yabancı. Ve ben ondan vazgeçemiyorum, çok fazla seviyorum... Ne yapacağımı bilemiyorum...

Yeşim Tijen'in cevabı:

''Yerin seni çektiği kadar ağırsın

Kanatların çırpındığı kadar hafif...

Kalbinin attığı kadar canlısın

Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...

Sevdiklerin kadar iyisin

Nefret ettiklerin kadar kötü...

Ne renk olursa olsun kaşın gözün

Karşındakinin gördüğüdür rengin...

Yaşadıklarını kar sayma:

Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,

Sevdiğin kadardır ömrün...

Gülebildiğin kadar mutlusun

Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin

Sakın bitti sanma her şeyi.''

Can Yücel'den bir alıntı bu şiir. Niye hep şiir derseniz, şiir, yaşanmış koca bir hayatın 3-5 dizeyle özeti. Eğer o satırlardaki sözcüklerin içine girmeyi başarabilirseniz büyük bir yaşam tecrübesi şiir. Duygusal insanların dünyasıdır. Şiirden uzaklaşmış insanlar duygularından da uzaklaşmıştır diye düşünüyorum.

Hayat bitti mi sanıyorsunuz sevgili okurum? Hayır hiç de değil, hayat yeni başlıyor. Yaşadığınız bu tecrübeyle olgunlaşarak şu an yenik gibi görünseniz de 1-0 öndesiniz hayata karşı. Çünkü bir şeyler öğrendiniz. Ne öğrendim ki derseniz, sevginizi hak etmeyip gidene uğurlar olsun demeyi, bahanelere sığınıyorsa gerçekten de çok sevmediğini... Bunlar az şey mi? Can Yücel' inde şiirinde dediği gibi:

''Ne renk olursa olsun kaşın gözün,

Karşındakinin gördüğüdür rengin.''

Siz ne kadar bu ilişkinin sürmesi için çabalarsanız çabalayın o gencin istediği kadar olacaksınız hayatında, daha fazla değil. “Dardayım Yeşim Hanım “ diye başlamışsınız mailinize. Oysa çözümler hep sizde sevgili okurlarım, odaklandığınız bakış açınızı değiştirmenizde. Bunu başardığınızda sonu hüsranla biten sevgiler bile sizi üzmeyecek, inanın bana. Seni daha fazla bekletemem diyerek sunduğu pembe bahanesi sizi aldatmasın. Gerçek bu değildir sevgili okurum, sadece gerçeğin üzerini örttüğü pembe bir örtüdür. Sevginin kadını erkeği yoktur. Erkeğin sevgisi daha sahiplenicidir aksine. İnanmayın bu bahanelere, hikaye bunlar hem de La Fontaine' den. Ne yazık ki okumak insanı kişilik sahibi yapmıyor. Üç sene bu ilişkiyi sürdürerek size ümit vermiş, şimdi gidiyor hayatınızdan. Sevgi öyle bir duygu ki ne arkadaş tanır ne anne tanır ne baba tanır, kendi kendinizi kandırmayın bu konuda. Sizin ayrılığınızın arkadaşlarıyla pek ilgisi olduğunu düşünmüyorum.

Sizin fake hesap açmanız tabii ki yanlış olmuş, siz de bunun farkındasınız. Bu tarz şeylere hiç gerek yok. Arkadaşlarının yanında sizin telefonlarınıza bakmaması sizi umursamazlığından başka ne olabilir?

Sen de mi Leyla?

Deyyus derdin sevdiğini bırakıp gidenlere,

Bunların özleri başka sözleri başka.

Ya sen?

Sen de mi deyyussun söylesene Brütüs.

Yeşim Tijen

Size unutacaksınız onu diyebiliyorum rahatlıkla. Çünkü sizin hayatınıza hiçbir şey katmamış. Sadece siz çabalamışsınız, siz koşturmuşsunuz. Bir gün sevgisiyle sizin etrafınızda pervana olacak bir genç çıktığında karşınıza o zaman iyi ki bitmiş diyeceksiniz sevilmenin hazzıyla. Bırakın giden gitsin, siz önünüze bakın, güçlü olun inadına, sevgiler...

***

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun. Yeşim'le Hayat Bilgisi her zaman sizin yanınızda...

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com

Twitter: @yesimtijen

Merhaba Yeşim Hanım,Yazılarınızı devamlı takip ediyorum. Önerileriniz ve fikirlerinizle hayatıma farklı ışıklardan bakmama neden oluyorsunuz. Ben 25 yaşında genç bir kızım, erkek arkadaşım ise 27 yaşında. Üç senedir devam eden ciddi bir beraberliğimiz vardı. Bu üç yılımızda tabiki her ilişkideki gibi inişli çıkışlı anlarımız oldu. Göğüslemesini, sabretmesini becerebildim. Benim sorunum şöyle erkek arkadaşımla birbirimize çok fazla değer verirdik, saygımız, sabrımız, güvenimiz her şeyimiz tamdı. Ama arkadaşları tam tamına aramıza giren tek engeldi. Onların yanında bana mesaj atmaz, aradım mı açmazdı. Sonuçta nerede, ne yaptığını bilmek benim hakkımdı. Onun bana yaptığı hataları ben affettim. Bana göre aşk fedakarlık isterdi. Onun yaptığı gibi ben de nefsime yenik düştüm. Ben bir hata yaptım. Sosyal siteden sahte bir hesap açtım ve en yakın arkadaşını ekledim. Amacım kötü bir şey yapmak değildi, sadece erkek arkadaşım hakkında neler söyleyeceğini merak etmemdi çünkü o ara erkek arkadaşım bana uzak davranıyordu. Sadece erkek arkadaşımın en yakın erkek arkadaşını ekledim.Merhaba dedikten sonra arkadaşı bana erkek arkadaşımı anlatmaya başladı. Onu kabul eden kız beni de kabul etmeli, beni kabul eden kız onu da kabul etmeli falan dedi... Ben de haliyle bu duruma kızdım ve devam ettirdim. Daha sonra yakalandım. Bana sorduğunda ben değilim dedim ama daha sonra bu durumu itiraf ettim. Yapmasaydım daha iyiydi tabii ki ama arkadaşının o tutumu beni hataya daha fazla sürüklemişti. Erkek arkadaşım bana kızdı, güveni sarstım, ama arkadaşının yaptığı olaya güldü geçti. Ben arkadaşından özür dilemeye falan gittim. Sonuçta onunda gururu vardı. Ben mi paranoyak yaklaştım bilmiyorum ama hata yaptığımı söyledim, özür diledim. Bir daha yapmayacağımı biliyor. Ayrılıp barıştık bir kaç kere.. En son annemle falan konuşmasını sağladım. Arkadaşına söyleyemediği için arada kaldığını söylüyor. Ama benden ayrıldı, her şey güzel giderken ona yaptığım fedakarlıkları, sevgimin büyüklüğünü, arkasındaki güç olduğumu falan bildiğini söyledi. Bir de bu sene ikinci bir üniversiteye başlıyor. Beni 6 sene daha bekletemeyeceğini, böyle bir sorumluluğu alamayacağını söylüyor. Ama benim onu bekleyeceğimi de çok iyi biliyor. Bu iş yılan hikayesine dönmüş öyle söyledi. Tek sorunun arkadaşına söyleyememesinden kaynaklandığını düşünüyorum. Şimdi ayrıyız. Beni deli gibi seven o adam şimdi bana yabancı. Ve ben ondan vazgeçemiyorum, çok fazla seviyorum... Ne yapacağımı bilemiyorum :(