Annem eşimi sevmiyor

Merhaba,

Biz annemle aynı apartmanda altlı üstlü oturmaktayız. Annem babamdan ayrıldı, yalnız yaşıyor ve ne yazık ki evlendiğimizden bu yana annem eşimi hiç istemiyor. Eşimden elektrik alamadığını söylüyor. Eşimin de onu çok istediği söylenemez. Durumlar iyi değil, kavgalar, tartışmalar devam ediyor ve ben çok çok yıpranmaktayım. Tek çocuğum, kardeşim yok. Ne yapmam lazım? Acil yardımlarınızı rica ediyorum.

Yeşim Tijen'in cevabı:

İnsanın sınırları olmalı sevgili okurum, herkese karşı. Annesine, babasına, eşine, kardeşlerine, dostlarına sınırlarını hissettirebilmeli. Bu sınırları koymazsanız hayatınızdaki insanlarla sürekli bir mücadele içinde olursunuz. Anneler ve vazgeçmek istemedikleri, evlendirseler de bir türlü gelinlerine veremedikleri oğulları... Ne kıymetlidir oğulları. Ülkemizde erkek annesi olmak yakın zamana kadar bir ayrıcalıktı ve erkek anneleri bunun zevkini çıkara çıkara yaşadılar. Günümüzde çok şükür bunu aşabildik. Bugün şu söz söyleniyor kulaktan kulağa "Oğlum evlenene kadar oğlum, kızım ölene kadar kızım."Halbuki kız evlatta evlenerek gelin gidiyor, erkek evlatta evlenerek bir kızı gelin alıyor. İkisinin de kahramanı bir kadın. Ne garip değil mi?

Hayatlarında mutluluğu yakalamış anneler, çocuğunun da severek, sevilerek, mutlu olması gerektiğini bildiği için gelinleriyle didişmiyor, gelinini kendine rakip olarak görmüyor. Anne evli, ama eşinden manen tatminkar değilse kendine gönlünce bir erkek yaratmak amacıyla oğluna yöneliyor. Onu fazlasıyla sahipleniyor. Bu durum eşiyle mutluluğu yakalamış annelerde böyle değil. Anne, eşinden ayrılmış, yalnız ve mutsuzsa da ona tek sığınak evinin erkeği, gücü olarak gördüğü oğlu oluyor.

Erkek evlatların işi gerçekten zor, iki kadın arasında bir o tarafa, bir bu tarafa çekiştirile çekiştirile esniyorlar. İşte bu esneklik olmamalı. Anneye gereken ilgi, sevgi, alaka gösterilip, ama anne burada dur, burası benim evim, buraya kadar diyerek sınırlar çizilebilmeli. Evet, kolay değil ama başarılamaz da değil. Her şeye alışıldığı gibi bu duruma da alışılır. Anne ne yapacak? Kendi kendine söylenecek bir zaman ve sonra bu durumu hazmedip alışacak. Anneye sevgi mutlaka gösterilmeli, oğlunun sevgisini hissetmeli. Ve oğullar eşlerine olan sevgilerini çok göstere göstere yaşamamalı annelerinin yanında. Eşinize olan sevginizi annenize hissettirin ama davranışlarınızla onu rahatsız etmeyin.

Eşinizin annenize olumlu davranışları karşısında sizi rahatlattığını, üstündeki sorumlulukları azalttığını belirterek, benim tatlı, akıllı karım diyerek daha iyiye motive edin. Unutmayın ki kadınlar enerjilerini güzel sözlerden alırlar. Annenizin yalnız yaşamasından dolayı hayatındaki boşlukları doldurabilmesi için ona teşvik edici yönlendirmeler yapın. Mesela turlara katılabilir, arkadaşlarıyla etkinliklere gidebilir. Aynı apartmanda olmanız dolayısıyla beklentiler fazladır. Daha çok sizinle bir arada olmak istiyordur. Yanlış anlaşılan sözler, imalar, laf sokmalar olması muhtemel. Bunu en aza indirmek için yapabileceğiniz tek bir şey var. Sizin duruşunuz. Bir erkeğin duruşu o kadar önemli ki sevgili okurum. Bu duruşu gösterebilirseniz tamamen olmasa da büyük ölçüde rahatlarsınız. İki kadına karşı da bir duruşunuz olsun.

Eşimi seviyorum, iyi anlaşıyorum diyorsunuz. Siz bir yuva kurdunuz, bu yuvayı korumak size düşüyor. Annenizin değil, sizin eşinizden elektrik almanız gerekiyor. Bu hoş bir açıklama değil. Güzel gözle bakmasını bilirseniz herkesin sevilecek bir yanı vardır. En son çare olarak ayrı bir semte taşınıp, bu kadar iç içe olmadan, biraz daha huzurlu yaşayabilirsiniz diye düşünüyorum. Bütün bunları yapmaya, kurduğunuz yuvayı korumaya çalışırken annenizi kırmamaya özen gösterin. Unutmayın ki, anne kucağı hepimizin en güvenli sığınağı.

Sevgiler...