Suskunluk ve yalnızlık canımı sıkıyor

Ben çok utangaç ve özgüveni pek yerinde olmayan bir kızım. Neredeyse bütün arkadaşlarım aşkı her türlü tatmışken ben ve aşk hiçbir zaman yan yana gelmedi. Bazen benim de hoşlandığım oldu, ama değil hoşlandığım kişiye, bunu bir arkadaşıma dahi söyleyemedim. Bu suskunluk ve yalnızlık canımı çok sıkıyor. Sizce doğru olan bu mu ya da değilse ne yapmalıyım? Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim.

Yeşim Tijen’in cevabı:

''Hepimiz aynı çöplüğün içindeyiz, ama bazılarımız yıldızlara bakıyor.'' Biraz ağır bir söz değil mi? Ama aynen öyle. Bu çöplükte bir yıldız olabilmek, insanın ruhuyla, kişiliğiyle, kendini yetiştirmesiyle, bir de vicdanıyla bütünleştirmesiyle gerçekleşir diye düşünüyorum. Her şey insanın kendini, çevresini, her şeyi sevmesiyle başlıyor, sonra da cesaretiyle devam ediyor. Siz niye bir yıldız olmayasınız ki? Yeter ki korkularınızdan ötürü sakladığınız kişiliğinizi ortaya çıkarabilin. Bu sizin elinizde. Bu satırlarla kapıyı aralayın ve kendinizi saklandığınız o yerden çıkarın. İşte o zaman hayat sizin için daha anlamlı ve güzel olacak.

Baskıcı bir çocukluk mu geçirdiniz? Hep 'sus', hep eleştiri mi duydunuz? Ebeveynlerinizle sıcak bir bağınız mı olmadı? Genelde utangaçlık bu durumlarda ortaya çıkıyor. Kişi eleştirilmek, beğenilmemek korkusuyla içine saklıyor kendini. Oysa o, o değil. Çok farklı bir ruhta. Bir çıkarabilse kendini o sakladığı yerden, korkularına meydan okuyabilse gerçek kimliğiyle buluşacak. Ne yapabilirsiniz onu anlatayım sevgili okurum. En önemlisi siz her şeyin farkındasınız ve rahatsızsınız. Bu farkındalığınız sizi kabuğunuzdan çıkaracak inanıyorum. Utangaçlık iyi bir şey mi diyorsunuz ya, bazen utanmasını bilmek tabii güzel bir şey, ama utangaç olmak çok ayrı bir şey. Utangaç kişiler kendileriyle ilgili zayıf yönlerini görürler genelde. Beyinleri sürekli bu özellikleriyle meşgul olduğundan 'acaba'lar, korkularla, başkalarının düşüncelerini çok önemsediğinden susmayı tercih ederler. Hayalleri zengindir oysa, içlerinde fırtınalar eser, ama bastırabilirler. Farklı bir kimlikle yaşarlar.

İnsanların fiziki özellikleri ilk bakışta öne çıkar. Sonrasında kişinin güzelliği, davranışlarında aranır ve en önemlisi ruhunda. Şimdi güzel olmak değil, çirkin olmak zor. Her kadın güzeldir, kendine özen gösteriyorsa, güzel yanlarını ön plana çıkarmayı biliyorsa. Kedinize bakın ve görün kendinizi. Beğendiğiniz fiziki yanlarınızı belirginleştirin. Bundan daha da önemli olan sizin içinize hapsettiğiniz kendinizi ortaya çıkarmak. Artık kapıyı açma vakti gelmiş, çıksın kişiliğiniz içinizden. Kimse sizden daha önemli değil. Onlarında korkuları var ve beğenmedikleri yanları. Kişi sürekli zayıf yönlerini görmemeli. Güzel yanlarınızı aklınıza getirin. Bu özelliklerinizle motive edin kendinizi. Telkinlerde bulunun. İnsanlarla diyalog kurmaktan korkmayın. Çok mu heyecanlandınız konuşurken, derin bir nefes alın. Ben çok iyiyim, akıllıyım diyerek cesaretlendirin kendinizi. Herkesin artısı ve eksisi var unutmayın. Yanlış şeyler söylerim diye susmayın. Kendinizle ilgili olumsuz düşünceleri törpülerseniz her bir cesaretli davranışınızla bir adım ileri gidersiniz. Bir gün bir bakmışsınız ki bambaşka birisiniz. Utangaçlığınız gitmiş, korkularınız gitmiş. İşte bunun sonunda, özgüveninizi kazandığınızda, gönül işleri eninde sonunda kendiliğinden gelişir, endişelenmeyin.

Hadi, açmanızı bekliyorum beyninizdeki kilitli kapıyı. Durmayın, aralayın. Önce kendi içinize ışık verin. Kötü ruhlarla ve davranışlarla katledilen bu dünyada ruhu güzel bir yıldıza o kadar ihtiyaç var ki.

Sevgiler...

Sen Çiz Renklerini

Sana nasıl şükretmem Allah'ım,

Öyle bir dünya verdin ki bana,

Sen çiz dedin renklerini.

Bilemedim, ilk koyuydu renklerim.

Yıllar sürdü renkleri keşfedişim.

Şimdi yeşildir, mavidir benim rengim.

Siyahı sadece gözüme sürmelerim,

Pembeyi hayallerimde kullandım,

Umutlarımsa hep beyazda,

Kabuslarımda oldu,