Bana yıllar gibi gelen uzun bir bekleyişin ardından 26 Nisan 2012 günü sabaha karşı üçtü bebeğim artık dünyaya gelmek istediğini söylediğinde.

Tam on iki saat on beş dakika sonra kucağıma aldım bebeğimi. Ve o an, çektiğim tüm sancılı dakikalar sihirli bir değnek dokunmuş gibi sona erdi.

Baktıkça inanamadım, inanamadıkça baktım. Bir mucize bu deyip durdum kendi kendime.

O kadar hızlı geçti ki zaman. Emeklemesini beklerken dört gözle, yürümeye bile başladı. Gülümseyecek mi diye hayal ederken benimle oynamaya, kendi dilinde birşeyler anlatmaya bile başladı. Artık beni ısıran dişleri var.

En önemlisi aramızda kimsenin hayal bile edemeyeceği kocaman bir sevgi var. Bir bakışı, gözlerinin içine yansıyan bir tek gülüşü herşey değersiz senden başka dedirtiyor insana.

Bebeğimle beraber sağlıklı, mutlu, uzun bir ömür diliyorum dualarımda.

İyi ki varsın bebeğim iyi ki benimsin.

Seni çok seviyorum.