Merhabalar , Anlayanım…Ben baban… Bu mektubu beni anlayıp da, üzmediğin için yazmaktayım…Seni beklediğim yıllar…

Çocukluğumdan kalan bir bekleyiştin sen... Ben de büyüyecektim ve benim de çocuğum olacaktı. Çok güzel bir baba olacaktım sana… Her anımız beraber olacaktı neredeyse. Balığa bile çıkacaktık seninle, sonra beraber saatlerce futbol oynayacaktık. Aynı takımı tutacaktık tabii ki de. Beraber bisiklete de binecektik mesela… Çok güzel bir baba olacaktım sana… ASLA Babam gibi olmayacaktım yani… Benim her anım sen olacaktın. Bu yüzden çocukluğumdan kalan bir bekleyiştin sen…Ve evlendikten sonra erkek bir evlat için çok dua ettim…

07.04.2008

Ve sen geldin hayatıma… Ameliyathane kapısında “Çok güzel bir kızınız oldu.” dedi, Hemşire… Dokunabildim sana sadece….Hatta ilk günler gayri-ihtiyari “oğlum” diye sevdim seni… ( Anlayıp ta üzülmüyordun di mi kızım ? )

Sonraları alıştım sana güzel gözlüm… “Kızım” demek de güzel dedim kendi kendime. Sadece benimle uyumak istemen garip geliyordu ilk başlarda…

Sen iki yaşına girmeden bırakmam gerekti seni geride... Ben otobüse binip yanınızdan ayrılırken ağlıyordun annenle beraber. Ağlıyordun-Ağlıyordum. Ülkenin başka bir ucunda hücum yeleğimin cebindeydi resmin.. Kurşunlarla yan yana… Meğer ne çok işlemişsin içime – ne yazık ki askerde anladım… ( Bunu da anlıyordun di mi kızım ? )

Askerlik dönüşümde sarılmadın bana… Uzak durdun bir süre… Yürüdüğün ilk anı göremedim belki de ama ne zaman ki ben ağladım, sen yanıma gelip kucağıma oturdun… (Artık Anlıyordun kızım…)

Sonraları askerliğin yerine annenin hastalığı geldi evimize. Radyasyon tedavisinden sonra annen elleyemedi bir müddet sana… Annem nerde ? diye fazlaca ağlayıp, üzmedin bizi…

( Dedim ya anlayıp da , üzmedin beni kızım )

Şimdi 4 yaşındasın…

Çoçukluğum , seni bekleyişim , askerliğim ve annenin hastalığı artık geride kaldı…

Bakıyorum da kızım ; Ben büyüdüm ve benim de çoçuğum oldu.

Çok güzel bir baba olamadım belki sana… Her anımız beraber de olamadı belki…

Ama balığa bile çıktık seninle, sonra beraber saatlerce futbol da oynuyoruz. Aynı takımı tutuyoruz , hatta birlikte tuttuğumuz takımın şarkısını bile söylüyoruz. Beraber bisiklete de biniyoruz. Yanında olmadığımda -belki de sevinirim diye- “Babam nerde?” diye ağlıyorsun da fazlaca… ( beni çok iyi anlıyorsun kızım )

Minnettarım rabbime ki; senin gibi bir kızım oldu…

Ve anlayanım, sana söz…

Hayatta kaldığım müddetçe; çok güzel bir baba olacağım sana.

Çoçukluğumdan kalan bekleyişim…

Benim her anım sen olacaksın…

“Baban”…