Canım oğlum, melek yüzlüm,balım bitanem; daha dün gibi karnımda kıpırtılarını hissetmem, tekmelerinle irkilmem, karnıma elimi koyup ellerini tahmin etmeye çalışmam, durup durup seninle gizlice konuşmam, “Canım benim, seni çok merak ediyorum” demem... Her gün her saat her dakika Allah’ıma “Yarabbim sağlıklı, sıhhatli bir evlat nasip et. Kucağıma almayı hayırlısıyla göster” diye dua ederdim. Hiç aklımdan çıkmazdın birtanem hep beynimeydin, kalbimdeydin, benimleydin annecim.Öyle bir varlıksın ki annem, ne öpmelere doyabiliyorum, ne sevmelere, ne bakmalara... Benim her şeyimsin, sana bir zarar gelmesinden öyle çok korkuyorum ki, yüce Allah’ım korusun her türlü tehlikeden. Sen olmasaydın eğer; “Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış” sözünün doğruluğuna inanmayacaktım.Anne olmasaydım eğer; o yumuk ellerinle kağıda yapmaya çalıştığın resimlerin bu kadar değerli olduğunu öğrenemeyecektim.Sevmediğin yiyecekleri, sevdiklerinle karıştırıp değişik lezzetler sunma becerisini kazanamayacaktım. canım oğlum seni çok seviyorum seninle yeniden doğdum