Benim prensim;

Yaramazlık yapmadan önceki muzır gülümsemeyi babasından,

Öyle ya da böyle her istediğini yaptırma yeteneğini annesinden,

Efeliğini dedelerinden,

Şefkatini büyükannelerinden almış benim oğlum.

Biraz muzır,

Biraz yaramaz

Ama çok tatlı

Tadına doyum olmaz

Gözlerindeki ışık; uykusuz geceleri, yorgun saatleri, bütün yaramazlıkları unutturuyor.

Babaannesinin deli eniği, anneannesinin afrit buzağısı, annesinin yakışıklısı, pisisi, cinosu, her şeyi (babasının da tosunu)

Biz hepimiz Ömer’i çok bekledik. İyi ki de beklemişiz. Varsın şurupları döksün. Koltukların üzerinde gezsin, bezini bağlatmayıp her yeri çişlesin; anne dediğinde olay bitiyor.

Onu çok seviyoruz. Allah onu da bütün çocukları da korusun.