Herkezin bir hikayesi vardır elbet, benim hikayemse senden ibaret, hayatımıza hoş geldin bebeğim... varlığınla öyle yücelttinki beni bizi, koca bir boşlukmuş sensizlik, ben senden öncesini hiç düşünmüyorum bile... Çalışmak zorunda oluşumun dışında seninle ilgili hiçbir pişmanlığım yok. seni bırakıp işe gelmek, gülüşünden, sesinden, kokundan, senden ayrı kalmak öylesine zor ki, yolda sensiz yürürken bebeğiyle yanımdan geçen annelere bakıp iç geçirmek, işteyken kollarımdaki boşluğun yükünü taşımak, canımı çok acıtsada, senin için herşey bebeğim diye avutuyorum bu çaresizliğimi kendimce , uzağında saniyeleri ekliyorum dakikalara, ben eksilttiğimi sanıyorum ama zaman uzadıkça uzuyor, işten çıkışlarım bayram sabahlarını aratmıyor, sana gelirken ki heycanımı bir görsen senden daha çocuk oluyorum, kimse bilmesin aramızda kalsın olurmu annem, yoksa baban benimle dalga geçer:)... gerçi Babanında benden aşağa kalır yanı yok, belli etmesede oda benden daha sabırsız iş çıkışlarında... her gün yeni şeyler ekliyorsun öğrendiklerine evdekiler anlatıyor bugün ne yaptı biliyormusunuz diye ? hem gururla, mutlulukla, heycanla dinliyorum acaba kızım bugün ne öğrendi diye ama içimdeki tufanı hiç kimse bilmiyor, bende görmeliydim diyorum bebeğimin tüm ilklerini yanında olmalıydım, içimden... herkez alışacağımı söylüyor bu duruma... laf işte kızım alışılmıyor... ben hala işe senin kokunla gidiyor senin kokunla geliyorum ... senden her ayrı kalışım için özür diliyorum, her an her dakika yanında olamadığım için... AFFEDERMİSİN bilmiyorum da sen bana, ömrüme bahşedilmiş en güzel şeysin bildiğim en doğru şeyi söylüyorum...


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.