Kardeşim, işte gene geldi yaz, yüreğin yazın mektubunu aldı mı,

işte yaz geldi gene, kardeşim, barışı ne zaman yapacağız,

ne zaman barışacağız önce kendi kendimizle sonra birbirimizle,

ne zaman gidip gelecek sevgi suları aramızda,

işte gene yaz geldi,

barış buğdayını ne zaman ekeceğiz, yüreklerimiz ne zaman konuşacak,

ne zaman duyacağız, söyle, sevgili, yaşamın sürüme uğultusunu,

işte gene yaz geldi, mavinin ve sevişmenin kokusunu aldın mı,

ne zaman olacak kendi sesimiz, “kendimiz” olmayı ne zaman öğreneceğiz,

ne solgun çocuklar, gençlikler yaşadık, kardeşim, aklında mı,

aklında mı ne yoğun acılar, ne boşa yorgunluklar yaşadığımız,

anımsa, ne adına, ne bol ölümlere akıp gitti kanlarımız,

nasıl ziyan olup gitti en güzel yıllarımız, anımsa,

her gün biraz daha çarklara yedirildiğimizin farkında mısın,

şarkılarımızın başkalarınca belirlendiğini ne zaman anlayacağız,

boşa akan sular gibi nasıl yoğa akıp gittik, anımsa

Kendimiz olmayı, ne zaman öğreneceğiz, örselememeyi hiçbir yüreği,

umutlarımızın ve acılarımızın küllerine olsun saygılı olmayı ne zaman,

ne zaman anlayacağız yaşamın saygıya değer olduğunu, insanın ve şarkısının,

bir otu, bir yaprağı bile ezip örselemeden sevip koklamayı, ne zaman,

uğultulu zaman kovanı önünde ürpermeyi ve doğru algılamayı onu,

acıları gündemden ne zaman düşeceğiz, insanla yaşıt o çıkar duygusunu,

kardeşim işte gene yaz geldi, yazlar yüreğine sevmeyi öğretmedi mi,

işte yaz geldi gene, işte yaz geldi, işte yaz, mektubunu aldın mı,

Yüreğinin mektubu eline ulaşmadı mı hiç almadın mı avuçlarına onu,

şiir, o gerçek şiir ne zaman dolduracak yaşamın kılcal damarlarını,

sevginin tozunu ne zaman alacağız, ovup parlatmayı sevgili bir umudu,

kardeşim, büyük büyük harflerle yüreğimize ne zaman yazacağız

bu kirlenmiş dünyadaki bütün güzel, haklı şeylerin adını

Ne zaman alacağız yalansız bir sevişmenin o benzersiz tadını?

Fikret Demirağ