Biri profesyonel oyuncu Ünal Silver, diğeri oyuncu adayı Miray Beşli... Bu ikiliyi bir araya getiren esas kahraman ise oyuncu koçları Merve Taşkan... Taşkan, Silver’a karakter koçluğu yapıyor. Miray Beşli’yi ise sadece 3 aylık bir çalışmayla New York Actor Studio’ya yerleştirdi.

New School University Actor Studio Drama School’da reji bölümüne girmiş tek Türk Merve Taşkan. Henüz 32 yaşında ama Amerika’da ona ‘dâhi kadın’ diyorlar. Zira eğer birini oyuncu yapmayı kafasına koyduysa hiç kimse elinden kurtulamıyor. Tiyatro yönetmenliği ve oyuncu koçluğu dışında profesyonel oyunculara karakter koçluğu da yapıyor. Türkiye’de pek çok isim bir sinema filmi ya da diziye hazırlanırken kapısını çalıyor. Ünal Silver, dostluklarından dolayı kendisini çok şanslı hissediyor.

Taşkan’ı bu sayfaya taşıyan nedene gelince; oyuncu olmak isteyen ve Merve Taşkan’ın her dediğini uygulayarak 3 ay geçiren Miray Beşli geçtiğimiz hafta New York Actor Studio’ya kabul edildi ve başarılı performansı nedeniyle bir de burs aldı. Hal böyle olunca, bu üçlünün kapısını çaldım ve hikâyeyi başa sardım.

Daha çok gençsiniz ama Amerika’da elinizi hangi işe attıysanız başarılı olmuşsunuz. Bunun sırrı ne?

Merve Taşkan: Mimar Sinan Üniversitesi’nde tiyatro oyunculuğu eğitimi aldıktan sonra New York Actor Studio’da tiyatro yönetmenliğini birincilikle kazanıp aynı dereceyle bitiren tek kişiyim. Oradaki üstün başarımdan dolayı Al Pacino, Marlon Brando, Robert De Niro gibi Actor Studio’nun ömür boyu üyesi oldum. Yüzlerce oyun yönettim. Başka okullarda dersler verdim. Tüm bunlara tutku, sabır ve aşkla ulaştım.

Amerika’da bu kadar başarınız varken Türkiye’ye neden döndünüz?

Taşkan: Ailevi sebeplerim vardı. Ayrıca Amerika’da çok iş yaptım. İstediğim anda geri dönebilirim. Şimdi İstanbul’da Merve Taşkan Method Acting Studio’yu kurdum. Yakında İngiltere’de workshop yapacağım.

Size teslim olan herkes çok başarılı oluyormuş. Birinin oyuncu olması için ne kadar yetenek lazım?

Taşkan: Yüzde 10 yeteneği olan birinin yüzde 90 isteği varsa başarılı olur. Eğer yetenek yüzde 70 ve çalışma azmi yüzde 30 ise harikulade bir oyuncu olur. Benim yaşama sebebim oyun yönetmek. “Tiyatrocu olmak istiyorum” dediğimde 2 yaşındaydım. “Mimar Sinan’da okumak istiyorum” dediğimde ise 5... Her şeye azmimle kavuştum.

Aynı zamanda karakter koçluğu yapıyorsunuz. Bu ne demek?

Taşkan: Oyuncu koçu; oyunculuğu bilmeyen birine öğretmektir. Ama karakter koçluğunda profesyonel oyuncunun karakter yaratmasına yardımcı olursun.

Ünal Silver’le çalışıyorsunuz. Peki, nasıl buluştunuz?

Ünal Silver: Bunu ben anlatmak istiyorum. Engin Altan Düzyatan “Seni biriyle tanıştıracağım” dedi ve doğum gününde Merve’yle beni aynı masaya oturttu. Avrupa’da oyunculuk yaparken önemli rollerde karakter koçuyla çalışıyordum. Merve’yle tanışınca “Benim karakter koçum olur musun?” dedim. O da “Sen çok iyi aktörsün, biz seni kamçılayacağız” dedi. O benim için şans. Çünkü Merve, tembelliklerimi tolere ediyor ama hazırlık devresinde de telefon tacizlerine başlıyor.

Türkiye’de oyuncunun koç kullandığını ilk kez duyuyorum. Çünkü genellikle cepten yemek tabiri kullanılır...

Silver: Cebim çok dolu olmadığı için ben yiyemiyorum. Önce Merve’ye sonra da yönetmene teslim oluyorum. ‘Dedemin İnsanları’nda Çağan Irmak “Hüzünlü bak ama hep gülümse” demişti. Gülümsemeyi hallettim ama hüzün çıkmadı. Merve, beni öyle bir deşti ki, hayattaki hüznümü buldu. Benim hüznüm rahmetli eşimdir. Onu yakalayıp oradan gitti ve filmde o hüznü de yakaladım. ‘Kuzey Güney’e de, ‘Muhteşem Yüzyıl’a da onunla hazırlandım.

Miray Hanım sizin hikâyeniz bambaşka. Sizi New York yollarına ne düşürdü?

Miray Beşli: Koç Üniversitesi Uluslararası İlişkiler bölümünü bitirdim. Bir ajansa yazılmıştım. Reklamlarda rol aldım. Başarılı kurslara katıldım. Bölüm oyunculukları yaptım. Oyunculuk tutkumdu ama para kazanmak için şirketlerde çalışıyordum. Ancak kaçak işçi gibiydim. Bir işe başlayıp kaçıyordum. Sonunda yurtdışında eğitim almaya karar verdim. Bir arkadaşımın önerisiyle Merve Taşkan’ı aradım. Ama “Bilmediğim birisin” diyerek çok sıcak karşılamadı beni. “Deneyelim, gece gelirim, sabah gelirim, stüdyoda yatarım... Ne olur çalışalım” dedim ve sonunda ikna oldu. Tonlarca oyun okuduk. Üç monolog hazırladık. Bir cümle için çok emek verdik. Her “Ben yapamam” dediğimde cesaret verdi. Sonra bana “Sen New York Actor Studio’ya gireceksin. Büyük oynamak lazım” dedi. Üç aylık çalışmanın sonunda New York Actor Studio’ya girdim. Üstelik burs verdiler.

Siz kazanacağınızı nasıl anladınız?

Taşkan: Birinci haftanın sonunda anladım. Benim çalıştıracağım birinin başarısız olması gibi bir kuşkum hiç olmadı. Zaten çalıştırdığım kişi bana teslim olur, güvenir ve dediklerimi yaparsa bu iş olur. Miray güvendi ve hayatı değişti. Teslimiyet önemli.

‘Hayalime inandım’

Miray Beşli, New York Actor Studio’nun sınavında yaşadıklarını unutamayacağını söylüyor: “Çok heyecanlıydım. Oynayacağım karakterin babası ölmüştü. İçeri girmeden Merve Hanım’ı aradım ve o rahatlattı beni. Oynadım ama ‘Kolidora çık’ dediler.

Sonra Actor Studio’nun dekanı geldi ve “Doğaçlama yapmanı istiyoruz. Beş dakika sonra en sevdiğin kişi ölecek, yerde yatıyor ve bunu sadece sen biliyorsun, oyna” dedi. Merve Hanım’la buna çalışmıştık. O anda gerçekten hayalime inandım ve anı yaşadım.

Sonra tekrar koridora gittim. İçeri çağırdıklarında Merve Taşkan’la çalıştığımı söyledim. Ona tapıyorlar zaten. ‘Lütfen Merve’ye dönmesini söyle, çok özledik’ dediler. Gerçekten gurur duydum. Ardından da ‘Burs talep etmemişsin ama kazandın ve sana burs veriyoruz dediler. 4 Eylül’de okulum başlıyor.”

‘Yakında oyunumla geliyorum’

Merve Taşkan, Balmumcu’da kendisine açtığı bir stüdyosu olduğunu ve hem oyunculara hem de olmayan kişilere eğitimler verdiğini söylüyor: “Profesyonel oyunculara karakter koçluğu, oyuncu olmak isteyenlere oyuncu koçluğu yapıyorum. Bir de oyuncu olmayan kişilere workshop yapıyorum. Her meslekten öğrencim var. Bu eğitimde iç yolculuğa çıkılıyor. Grup dersleri ve kurumsal şirketlere de eğitim veriyorum. Yeniden Amerika’da oyun yöneteceğim. Herkes ‘Türkiye’de ne zaman oyun yöneteceksin?” diye soruyor. En kısa zamanda oyunumla geliyorum.”

Röportaj: Oya Doğan