Yaşam gerçek değildir!

Danışanlarıma zaman zaman söylediğim bir şey var.

Şimdi dünyadaki yaşamınızı bir tiyatro sahnesine benzetin, kendinizi sahnede hayal edin.

Ancak sahneden durumunuzu tam olarak algılamanız mümkün değil.

Şimdi inin sahneden ve koltuklara geçin.

Seyredin yaşamınızı. Size neler hissettiriyor?

Rumi Mesnevi’ de der ki;

Aslında bu dünya bir rüya gibidir. Ey Hak yolcusu, rüyada görülen hayalleri gerçek sanıp zanna kapılma, rüyada bir el kesilse, bu korkulacak bir şey değildir.

Tüm mesele aslında bir oyun olan hayatı gerçeklik sanıyor olmamız.

Bir tiyatrocu, oyunu bitip selam verdiğinde, rolünden geriye bir şey taşımaz üstünde.

Rol arkadaşlarına kızmaz, “bana niye öyle yaptın” diye. Rol oyunun içindedir.

Yaşadıklarımızı bu biçimde algıladığımızda, oynadığımız rolde ne hissettiğimizi, neyi fark etmemiz gerektiğini, neyi anladığımızı belirleyebilmemiz aslında yeterlidir.

Kimseye kin gütmeden, kendimizi suçlamadan, duyguların esiri olmadan oyunu oynamak ve anlamak.

Her yeni oyunda, yeni bir anlayış kazanırız aslında ve yaşam bir şölene dönüşür.

Ve tüm bu bakış bizi anda tutar.

Kendimize yalanlar söyleyip dururken yaşadığımızı sadece “zannedebiliriz”.

Yaşamı gerçeklik varsaymak ve oyunun içinde sürekli kalıp, neden başımıza bunların geldiğini aynı biçimde sorgulamak, aynı döngüleri yaratıp, içinde boğulmak, birilerine ve kendimize kızmak, kendimizi mezarlığa hapsetmenin ta kendisidir.

Oyunu karşıdan seyredin.

Ne hissediyorsunuz?

O rol size ne öğretiyor?

Rolünüzden öğrendiklerinizi katın yaşamınıza.

Kendinize kattıklarınızla büyüyün, kendinizden azalttıklarınız sizi büyütmez.

Rüyadan uyandığınızda elinizde kalan tek şey rüyada hissettiklerinizdir.

Ve fark etmek güzeldir…