Eşim ailesine çok düşkün...

Merhaba Yeşim Hanım,

Nerden başlayacağımı bilmiyorum. Canım çok acıyor, kalbim acıyor. Eşimi çok tanımadan nişanlandık. Ona çok güvendim. Aile apartmanında yaşıyoruz. Sürekli ya onlar bizde ya da biz onlardayız. Evliliğimde mutlu değilim. 2 yaşında kızım var. Eşim çok ailesine düşkün. Maddi ve manevi hep onların yanında. Kendine alışkanlık edip, bana "seni döver babanın evine atarım" demesi, beni sevmediğini söylemesi, sürekli anneliğimi beğenmemesi, hakaret etmesi... Dayanamayıp sonunda annemin evine geldim. Konuşmaya geldi ama yine hep beni suçluyor.

Yeşim Tijen'in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar,

Bazen ben de sizinle konuşarak ufak çapta dertleşiyorum. Yine bana İstanbul yolları gözüktü. Ne güzel burada baharın tüm güzelliklerini yaşamaya başlamıştım. Ağaçların çiçek açmasını, yeni ektiklerimin yeşermesini an be an izler gibi bir evde beş dakika sonra bahçedeydim. Sanki her dışarı çıkışımda ağaçlarda, bitkilerde bir şey değişecekmiş gibi onları tek tek gözlemliyordum. Onlardaki ufacık büyüme bile beni mest ediyordu. Ya sitedeki kediler, onlar ayrı bir eğelenceydi bana. Onları beslerken onlarla aynı zamanda nasılda güzel eğleniyordum. Biri çok gevezeydi. Sanırsınız insan, aynı insan gibi konuşuyor, bana bir şeyler anlatıyordu, adını geveze koymuştum. İki tane hamile kedi vardı onlara mama verirken bile öncelik tanıyor, diğerlerine onlar anne siz bekleyeceksiniz diyordum. Genelde sabah ikisi üçü kapımda bitiyorlardı. Kediler tam bir terapiydi bana, onların hallerine baka baka öyle eğleniyordum ki... Kedim Kont da dışarı çıkmak istiyordu. Onlar olmadı mı kedimi korumak adına yanında gezerek dışarı çıkarıyordum. Gelin görün ki yarın Allah izin verirse dönüyorum. Annem rahatsızlandığı için dönmem gerekiyor, sorumluluklar insanın yakasını bırakmıyor. Kedimle beraber düşeceğiz yine yollara. Kediler, ağaçlar ve sanırım sitenin bekçisi beni bayağı arayacak yemeklerimden ona da taşıdığımdan. Özleneceğim ben de özleyeceğim buradaki her şeyi. Sağlık olsun, annem iyi olsun. Biraz hüzünlüyüm annem hasta diye. Anneme bir şey olmasın.

Ama siz hemen böyle ayrılmak için yollara düşmeyin yavrum. Evliliklerde öyle hemen yol ayrımına gelinmez. Önce mücadele verilmelidir. Birbirine alışmak, evliliğin sorumluluklarına alışmak, aile olabilmek için o evliliğe biraz zaman ve mutlaka mücadele verilmeli. Eşinizi tanımadan evlenmişsiniz ve yine yeterince tanımadan ayrılmayı düşünüyorsunuz. Siz eşinizi tanıdığınızı mı sanıyorsunuz? Bu ne acele? Acele işe şeytan karışır derler duymuşsunuzdur. Bu nedenle akşam bir şeye karar vermem mesela. Ertesi günü sabah yine aynı düşüncede miyim salim kafayla diye merak ederim. Düşünceler, duygular iyice tartılmalıdır. Sizin terazi zaten aile apartmanından dolayı biraz bozuk gibi gözüküyor. Aile apartmanında oturmak zaten zor bir durum bunu önceden siz bilmeseniz de aile büyükleriniz bilmiyor muydu? Aile apartmanında oturmak fedakarlık ister ama fedakarlıklar mutlaka görülür ve karşılığını bulur. Eşler sinir anında birbirlerine hoşa gitmeyen sözler söyleyebilir ama söyleyen de mi söyleten de mi kabahat bilemedim. Acaba siz bu evlilik için ne gibi çaba harcadınız? Yaptıklarınızı değil şikayetlerinizi yazmışsınız çünkü düşlediğiniz gibi bir hayatın içinde değilsiniz. Siz böyleyken eşiniz düşlediği evliliği mi yaşıyor biraz da buradan bakmak zorundasınız. Tek kendi açınızdan bakamazsınız. Zihninizde oluşturduğunuz mutsuzlukla gerçeklerin ve gerçek duygularınızın farkında olmayabilirsiniz ama bu ayrılığı gerçekleştirirseniz alelacele hiçbir çaba sarf etmeden sonra o aile evini bile özleyebilirsiniz. Hayatınızda hiç mi güzel bir yan yok yavrum? Pozitif düşünebileceğiniz mutlaka güzellikler vardır da siz olumsuzluklara takılarak onları da karartmış olabilir misiniz acaba diyorum. Olabiliyor çünkü böyle şeyler.

Biraz sabır yavrum, evliliklerde sabır olmadan selamete çıkılmaz ve selametin ucunda mutluluk ya da ayrılık olsa da bu selamet insanın ben elimden geleni yaptım diyebilmesiyle mümkünleşir. Elinden geleni yapmak çok büyük özgürlüktür, geride bir keşke bırakmamak. Bunu anlayabiliyor musunuz? Önce aileyi ve tabii ki eşinizi bir kucaklamayı öğrenin ki eşiniz sizin yanınıza doğru yaklaşsın. Siz sürekli bu durumdan şikayet ederseniz eşinizle huzur bulamazsınız, onu ancak kışkırtırsınız. Ne de olsa ailesi. Ailesi hakkında laf duymak kimseyi mutlu etmez. Ailesini öne sürerek evliliğinizi yoluna sokamazsınız. İnsan zamanla insanları idare etmeyi öğrenebilir hatta kendine bu aile apartmanında özgür zamanlar da bulabilir, kendinize zaman tanıyın. Biraz bazı şeylerden çocuğunuz vesilesi ile uzak durabilirsiniz. Ay çocuğumu uyutmam lazım gürültüde uyuyamıyor vs gibi gibi artık gerisini siz kendinizi bulabilirsiniz. Kendi yaşam şeklinize göre ufak tefek beyaz yalanlarla kendinizi biraz bu beraberliklerden uzak tutarak alanlar açabilirsiniz, tabii güzel bir idareyle. Zaman öyle bir zamanki yavrum aile apartmanında oturarak kira ödemek derdini yaşamıyorsunuz. Biraz bu rahatlıkların farkında olun. Güncel yaşamın farkında değil misiniz? Tek başınıza çocuğunuzla nasıl bir hayat bekleyecek sizi hiç bilmeden kendinize çıkış olarak ayrılığı görebiliyorsunuz. Biraz hayatın gerçeklerini görerek yaşamanızı öneririm. Hayat filmlerdeki dizilerdeki gibi değil, uçmamalısınız. O nedenle de biz olmak için evliliğinize, eşinize sarılın. Biz olmadan eşinizde kendinizi oluşturamazsınız. Kendinizi oluşturabilmeniz de zaman meselesi, aşk evliliği yapmamışsınız. Onlarda bile sorunlar olurken sizde haliyle sorunlar olacak. Bütün bu yazdıklarımdan sonra karar tabii ki sizin yavrum. Hakkınızda hayırlısı olmasını dilerim.

Sevgiler sevgili okurlarıma...

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com