Sınırlar

Sınırlarımızı belirleyen şey nedir?

Korkuya,

Ödül ve cezaya,

Bir çerçeve içinde yaşamazsak, başımıza kötü şeyler geleceğine ilişkin koşullandırılarak büyütülüyoruz.

Bunun yerine,

Destekleyici,

Cesaretlendirici,

Sınırsız olduğumuzu bize söyleyen,

Korkuların ve kaygıların sanal ve geçici olduğunu kulağımıza fısıldayan ebeveynlerimiz olsaydı,

Hayatımızda neler değişirdi acaba?

Böyle büyütüldüğümüz için, bizler de çocuklarımıza aynı şeyi yapıyoruz. Sınırlı olduklarını düşünmelerini sağlamaya çalışıyoruz.

Bu nedenle de onlar da bizim gibi, korkarak, sinerek, sorgulamadan ve pek çok şeyi “yapamayacaklarını” düşünerek yaşıyorlar.

Sınırlarımızın ötesine geçmek nasıl mümkün olur?

Biraz beyin jimnastiği yapın.

Nasıl sınırsız olursunuz bunu düşünün.

Sınırsızlık kelimesi bile korkutuyor sizi değil mi?

Ve “ama” ile başlayan bir sürü cümle söyleyeceksiniz kendinize. Hepsini duyuyorum.

İşte sınırlarınızı bu cümleleriniz belirliyor. Bir kısmını toplum, diğer bir kısmını da toplum içinden almış olduğunuz kodlarınız ile kendiniz belirliyorsunuz.

Çoğu sizi bir korkuya bağlıyor.

Size Mevlana’dan bir hikaye anlatayım.

Bir gün öğrencilerden biri, dersten kaçmak ister ve arkadaşlarına öğretmenlerine çok hasta olduklarını söyleyerek bunu başarabileceklerini anlatır.

Böylece öğretmenleri okula gelir gelmez, birbiri ardına bir sürü çocuk hasta olduklarını söylemeye başlar. Öğretmen önceleri, “Gayet iyi görünüyorsunuz” dese de sayı çoğalınca, o da kendinde rahatsızlık hissetmeye başlar.

Eve gider ve karısına hasta hissettiğini söyler. Kadın bunun bir kuruntu olduğunu düşünse de, öğretmen yatağına çekilir ve eşinin acılarına karşı duyarsız olduğunu düşünmeye başlar.

(Mevlana’dan 100 Bilgelik Hikayesi-Idries Shah)

Şimdi oturun ve düşünün.

Sizi sınırlayan düşünceleriniz hangileri?

Bunları yazın.